ο τίτλος του αναγνώστη δίνεται και σήμερα με ειδική τελετή, (χειροθεσία) από τον οικείο Μητροπολίτη οπότε ισχύει παντού (ή από τον ηγούμενο μιας Μονής, οπότε ισχύει μόνο μέσα στα όρια της Μονής
Θεωρείται δευτερος βαθμός της κατώτερης ιερωσύνης (με πρώτον αυτό του βαπτισμένου Χριστιανού που παίρνουμε όλοι με το βάπτισμα, και τρίτον αυτό του υποδιακόνου ο οποίος δίδεται πριν την εις Διακονον χειροτονία) και δεν δημιουργεί κώλυμα γάμου.
Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, μη υπάρχοντος ιερέως ή διακόνου, προτιμάται ο Αναγνώστης για την τελεση αεροβαπτίσματος, ή για την μεταφορά των Αχράντων Μυστηρίων
Συνήθως δίδεται είτε μετά από έκφραση της επιθυμίας του υποψηφίου στον οικείο Μητροπολίτη, είτε μετά από πρωτοβουλία του Μητροπολίτη, τιμής ένεκεν.
Το τυπικο έχει ως εξής: Μετά τη Δοξολογια (συνήθως) προσάγεται ο υποψήφιος στον Επίσκοπο από δύο Διακόνους με το γνωστο: "κέλευσον Δέσποτα Αγιε τον νυν προσφερόμενον σοι"
Ο αρχιερευς σταυρώνει τον υποψήφιο τρις και κατόπιν αφού διαβάσει την σχετική ευχή τον κείρει σταυροειδώς. (Ανάλογα με την κρίση του μπορεί να του φορέσει και το ιεροψαλτικό ράσο.) Στη συνέχεια του παραδίδει τον Απόστολο, και ο Αναγνώστης αναγινώσκει μια περικοπη. (ή χάριν συντομίας διαβάζει τον Απόστολο της ημέρας, όταν έρθει η ώρα...)
Τώρα για το "πότε και υπό ποιές προϋποθέσεις" γίνεται... Αφορά την κρίση του Επισκόπου και την αυτογνωσία του υποψηφίου...
Όσο για το ποίοι είναι άξιοι να γίνουν, θα σου έλεγα ότι τελικά όλοι πρέπει να παραδιδόμαστε στο έλεος του Θεού, ζητώντας Του να μας καθιστά αξίους, τόσο αυτούς που το έχουν ήδη (μεταξύ των οποίων, αναξίως, και ο γράφων) όσο και αυτούς που επιθυμούν να το αποκτήσουν...
Γιατί κανείς, χωρίς τη χάρη του Θεού, δεν είναι αξιος να διακονεί στην Εκκλησία, είτε σε μικρό είτε σε μεγάλο διακόνημα....
Αυτά τα ολίγα προς το παρόν...