Όταν ο ορθόδοξος πιστός ακούει την εκτέλεση των ύμνων από εκτελεστές τέτοιων φωνητικών προσόντων, ύφους , μουσικού ήθους και γνώσεων , σίγουρα αισθάνεται καθαρά και συνειδητά κατάνυξη έναντι της Τριαδικής Θεότητας, αισθητική συγκίνηση που προέρχεται από το κάλος του μέλους, ευγνωμοσύνη προς τον μελουργό. Εκείνο , ίσως, που δεν αντιλαμβάνεται άμεσα, σε άμεσο , πρώτο και συνειδητό επίπεδο (αλλά ίσως διατρέχει αδιόρατα το πίσω μέρος του εγκεφάλου του) είναι ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ που εμπνέει το μουσικό ανάστημα ενός τέτοιου ψάλτη υμνωδού! Απέναντι σε τέτοια μουσικά αναστήματα ιεροψαλτών μελωδών δεν μπορεί κανείς παρά να στέκεται με ΣΕΒΑΣΜΟ!