haris1963
παλαιότατο μέλος
Όσοι από τους "παλαιούς" φιλακόλουθους της Θεσσαλονίκης άκουσαν τον Δημήτριο Βαφειάδη, ομιλούν με δέος για αυτόν. Πρόκειται για έναν Κωνσταντινουπολίτη Πρωτοψάλτη, που κατά γενική ομολογία κατείχε όσο λίγοι το "γνήσιο" Πολίτικο ύφος.
Τον πατέρα μου Κυριάκο Παπαδόπουλο ή Συμεωνίδη, στα 18 του τον αποκαλούσαν "αηδόνι" της ψαλτικής, ήταν Πρωτοψάλτης της Αγίας Αικατερίνης και είχε ψάλει στην ηλικία αυτή σε πανηγύρι στην Κατερίνη απέναντι από τον Πρίγγο κατόπιν επιλογής του ιδίου. Πιθανώς θα είχε μεγάλη ιεροψαλτική εξέλιξη, αλλά ατυχώς την ίδια χρονιά προσεβλήθη από φυματίωση και έκανε 12 χρόνια στα σανατόρια, από όπου εξήλθε με τους μισούς πνευμονικούς λοβούς. Ήταν μαθητής του Δημήτρη Βαφειάδη. Ήταν ο μόνος μαθητής που έβγαλε ο Βαφειάδης, καθώς κατά τα λεγόμενα, ήταν ιδιαίτερα στριφνός, απαιτητικός, σκληρός και ...ακριβός.
Ο Βαφειάδης ήταν Πρωτοψάλτης στην Πόλη, υπό την εύνοια του Σουλτάνου, έως ότου σκότωσε ένα υπασπιστή του Σουλτάνου, όταν αυτός τον αποκάλεσε "γκιαούρη" σε μια λογομαχία τους. Κατόπιν αυτού ως φυγάς κατόρθωσε και έφτασε στη θεσσαλονίκη όπου έψαλε σε πολλές εκκλησίες. Για πολλά χρόνια στην Αχειροποίητο και μεταπολεμικά έως τα μέσα της δεκαετίας του 50 στην Υπαπαντή. Πέθανε σε μεγάλη ηλικία (πάνω από 85) διατηρώντας όλη την τέχνη του.
Δυστυχώς δεν έχω κατορθώσει να βρω ηχογραφημένο υλικό από αυτόν τον άνθρωπο. Κάποιος κ. Πολίτης που μου είπε κάποτε οτι έχει ηχογραφήσεις του, απεβίωσε πριν προλάβει να μου τις δώσει.
Βέβαια αυτό το φαινόμενο το έχω παρατηρήσει γενικά στη Θεσσαλονίκη. Λες και πριν το 1960 δεν υπήρχαν μπομπίνες στην πόλη μας, όταν πολύ άνετα στην Αθήνα ή την Πόλη βρίσκεις μεσοπολεμικές ηχογραφήσεις. Λογου χάρη δεν έχω ακούσει ηχογραφήσεις ούτε από τους αδελφούς Μετασσαράκη που και φημισμένοι ήταν και νεώτεροι. Ρωτήστε, ψάξτε και ας φέρουμε στο forum ότι μπορεί ο καθένας μας. Εγώ με τον καιρό θα περάσω χειρόγραφα του Βαφειάδη που έχω στη συλλογή μου.
Τον πατέρα μου Κυριάκο Παπαδόπουλο ή Συμεωνίδη, στα 18 του τον αποκαλούσαν "αηδόνι" της ψαλτικής, ήταν Πρωτοψάλτης της Αγίας Αικατερίνης και είχε ψάλει στην ηλικία αυτή σε πανηγύρι στην Κατερίνη απέναντι από τον Πρίγγο κατόπιν επιλογής του ιδίου. Πιθανώς θα είχε μεγάλη ιεροψαλτική εξέλιξη, αλλά ατυχώς την ίδια χρονιά προσεβλήθη από φυματίωση και έκανε 12 χρόνια στα σανατόρια, από όπου εξήλθε με τους μισούς πνευμονικούς λοβούς. Ήταν μαθητής του Δημήτρη Βαφειάδη. Ήταν ο μόνος μαθητής που έβγαλε ο Βαφειάδης, καθώς κατά τα λεγόμενα, ήταν ιδιαίτερα στριφνός, απαιτητικός, σκληρός και ...ακριβός.
Ο Βαφειάδης ήταν Πρωτοψάλτης στην Πόλη, υπό την εύνοια του Σουλτάνου, έως ότου σκότωσε ένα υπασπιστή του Σουλτάνου, όταν αυτός τον αποκάλεσε "γκιαούρη" σε μια λογομαχία τους. Κατόπιν αυτού ως φυγάς κατόρθωσε και έφτασε στη θεσσαλονίκη όπου έψαλε σε πολλές εκκλησίες. Για πολλά χρόνια στην Αχειροποίητο και μεταπολεμικά έως τα μέσα της δεκαετίας του 50 στην Υπαπαντή. Πέθανε σε μεγάλη ηλικία (πάνω από 85) διατηρώντας όλη την τέχνη του.
Δυστυχώς δεν έχω κατορθώσει να βρω ηχογραφημένο υλικό από αυτόν τον άνθρωπο. Κάποιος κ. Πολίτης που μου είπε κάποτε οτι έχει ηχογραφήσεις του, απεβίωσε πριν προλάβει να μου τις δώσει.
Βέβαια αυτό το φαινόμενο το έχω παρατηρήσει γενικά στη Θεσσαλονίκη. Λες και πριν το 1960 δεν υπήρχαν μπομπίνες στην πόλη μας, όταν πολύ άνετα στην Αθήνα ή την Πόλη βρίσκεις μεσοπολεμικές ηχογραφήσεις. Λογου χάρη δεν έχω ακούσει ηχογραφήσεις ούτε από τους αδελφούς Μετασσαράκη που και φημισμένοι ήταν και νεώτεροι. Ρωτήστε, ψάξτε και ας φέρουμε στο forum ότι μπορεί ο καθένας μας. Εγώ με τον καιρό θα περάσω χειρόγραφα του Βαφειάδη που έχω στη συλλογή μου.