Περί κοινωνικού δεν έγινε λόγος, μάλλον πρόκειται για παρανόηση. Όσο για το αν μπορεί να ψαλεί στο "Εξαιρέτως", μια γνώμη εξέφρασα και όχι υπόδειξη. Άλλωστε υπάρχουν και άλλα δείγματα μελοποιήσεων για την Θ΄ωδή (άλλων εορτών) που είναι αργότερα και πιο επιτηδευμένα από την συνήθη αργή ωδή του ειρμολογίου.
Στη ρουμανική χειρόγραφη παράδοση υπάρχουν καλοφωνικοί ειρμοί (των Μακαρίου ιερομονάχου, Αντωνίου Πανν, ενδεχομένως και ελαχίστων άλλων) που προορίζονται για ψαλμώδηση αντί του
Άξιον εστίν ή του
Επί σοι χαίρει Κεχαριτωμένη. Π.χ. στον κώδικα Βιβλιοθήκης Ρουμανικής Ακαδημίας 1685, Καλοφωνικό Ειρμολόγιο γραμμένο το 1833 στα ρουμανικά, περιλαμβάνονται στα φφ. 126r κ.εξ. δύο συνθέσεις του κωδικογράφου με τις εξής ενθυμήσεις (μεταφρασμένες από τα ρουμανικά):
Ειρμός Μακαρίοu ιερομονάχoυ ψαλλόμενος τη Αγία και Μεγάλη Πέμπτη αντί του «Επί σοι χαίρει Κεχαριτωμένη»∙ ήχος πλ. β΄ Πα
Ξενίας δεσποτικής
Ειρμός Μακαρίου ιερομονάχου ψαλλόμενος τω Αγίω και Μεγάλω Σαββάτω αντί του «Επί σοι χαίρει Κεχαριτωμένη»∙ ήχος πλ. β΄ Πα
Μη εποδύρου μου, Μήτερ
Είναι μέλη με σαφώς καλοφωνική μεταχείριση αντί της συνήθους απλής αργής ειρμολογικής, αλλά δεν ακολουθούνται από κρατήματα, όπως συμβαίνει με τη μεγάλη πλειονότητα των ειρμών που περιέλαβε στο αυτόγραφό του ο Μακάριος.
Εξάλλου, το γεγονός ότι κάποιοι καλοφωνικοί ειρμοί των οποίων το ποιητικό κείμενο είναι ειρμός θ΄ωδής κανόνος μεγάλης εορτής (π.χ.
Αλλότριον των μητέρων,
Θεοτόκε η ελπίς,
Χαίροις άνασσα) αποτελούνται από σχεδόν πανομοιότυπη αλληλουχία θέσεων όπως και οι απλοί ειρμοί με ελαφρύ πλατυσμό και χωρίς περαιτέρω επεξεργασία είναι ίσως ενδεικτικό παλαιότερης συνήθειας να ψάλλονται μετά το "Εξαιρέτως". Πάντως, άλλη σχετική ένδειξη τέτοιας συνήθειας δεν υπάρχει στα ελληνικά χειρόγραφα, οπότε η υπόθεση είναι ίσως παρακινδυνευμένη.