Κύριε, πολλοί
καθηγητές δεν είναι καλοί
ψάλτες.
όπως και
Πολλοί
καλοί ψάλτες δεν έχουν ιδέα από
θεωρία.
Από την άλλη:
πολλοί
καθηγητές είναι άριστοι
ψάλτες
όπως και
πολλοί άριστοι ψάλτες είναι άριστοι θεωρητικοί
Αυτά σημαίνουν κατά τη γνώμη μου ότι η εξίσωση
καθηγητής = μη ψάλτης που προωθείται συχνά με υπαινιγμούς και υπονοούμενα (όχι από σας) δεν είναι σωστή. Νομίζω ότι συντελούν βέβαια σε αυτή την εξίσωση δύο εξισου κατακριτέα δεδομένα:
α) η στάση απαξίωσης απέναντι στον κοινό ψαλτικό κοσμο ορισμένων εκ των καθηγητών. Oρισμένων.
β) η άσχετη με την παράδοση ωδειακή απόδοση της μουσικής ορισμένων εκ των καθηγητών σε ωδεία που ενίοτε είναι υπεύθυνοι για απονομές πτυχίων και διπλωμάτων. Ορισμένων πάλι.
Αυτά όμως δεν αναιρούν την αλήθεια: η εξίσωση
καθηγητής = μη ψάλτης δεν είναι σωστή. Ούτε επιβάλλουν από εμάς μια αντίστοιχη απαξίωση ως στάση εκδίκησης. Έτσι διαιωνίζεται μια αντιπαλότητα μόνο αρνητική για τη μουσική μας.
Όσο για τη νοοτροπία και τα κατά καιρούς λεγόμενα ορισμένων (πάλι) εκ των γιγάντων της ψαλτικής μας (όπως ο Παναγιωτίδης): έχουν όντως εκφράσει κατά καιρούς μια απαξίωση απέναντι στους καθηγητές (αλλά ενίοτε και απέναντι στην ίδια τη θεωρία της μουσικής). Κι ο άρχοντας Καραμάνης, όταν ο δάσκαλός μου του είπε κάτι για πτυχίο, του άγγιξε το λαρύγγι και του είπε: "εδώ είναι το πτυχίο".
Όμως, ας μην αναπαράγουμε συνεχώς για ευτελή σκοπό αυτή τη νοοτροπία. Ας τη δούμε, αντίθετα, από την οπτική γωνία ενός γίγαντα της ψαλτικής, που ανδρώθηκε και μάτωσε πάνω στα "μαρμαρένια αναλόγια" και δικαιούται να θεωρεί ανάξιο λόγου κάποιο ψαλτικό μέγεθος που δημιουργήθηκε ή προβλήθηκε χωρίς αντίστοιχο μόχθο. Ας κατανοήσουμε κι ας σεβαστούμε αυτή τη νοοτροπία, αλλά τώρα δεν είμαστε στην εποχή των γιγάντων της ψαλτικής. Αυτή πέρασε πια, καλώς ή κακώς. Προσωπικές απόψεις εκφράζω.
Τελειώνω αυτη τη μακροσκελή (πάλι) ανάλυση με μια πνευματική διάσταση. Λέει ο απόστολος Παύλος (Κορινθ. Α΄ 12.4.-.7):
Διαιρέσεις δὲ χαρισμάτων εἰσίν͵ τὸ δὲ αὐτὸ πνεῦμα· καὶ διαιρέσεις διακονιῶν εἰσιν͵ καὶ ὁ αὐτὸς κύριος· καὶ διαιρέσεις ἐνεργημάτων εἰσίν͵ ὁ δὲ αὐτὸς θεός͵ ὁ ἐνεργῶν τὰ πάντα ἐν πᾶσιν. ἑκάστῳ δὲ δίδοται ἡ φανέρωσις τοῦ πνεύματος πρὸς τὸ συμφέρον.
Αν αγαπάμε πραγματικά τη μουσική μας (που νομίζω όλοι εδώ μέσα με τον τρόπο μας την αγαπάμε και την υπεραγαπάμε), ας δώσουμε ο καθένας ό, τι καλύτερο μπορεί κατά το μέτρο της δωρεάς του Χριστού που του δόθηκε κι ας πάρουμε πάλι από τον καθένα ό, τι καλύτερο μπορούμε, χωρίς να υπονομεύουμε ή να υποβλέπουμε τα «δόματα» των άλλων. Τότε θα συνοδεύεται και από πνευματική ευλογία η διακονία μας.