Λόγω της μεγάλης μου εμπειρίας σε θέματα μυστηρίων και νεκρωσίμων ακολουθιών ας αναφέρω και το εξής γεγονός (το οποίο μπορεί να χαρακτηρισθεί είτε ευτράπελο είτε δραματικό αναλόγως από ποια σκοπιά το βλέπουμε):
Σε κάποιο ενοριακό ναό ετελέσθη η εξόδιος ακολουθία της αειμνήστου κυρίας Χ., η οποία επί πολλά χρόνια διακόνησε στο ναό ως εθελόντρια άμισθη νεωκόρος. Οι ιερείς και οι ιεροψάλτες (ζηλωτές με την καλή έννοια της λέξης) ετέλεσαν την ακολουθία κατά τα προβλεπόμενα στο Μικρό Ευχολόγιο και ο προϊστάμενος ιερεύς έκανε και μια ολιγόλεπτη ομιλία. Δυστυχώς όμως για εκείνους, η οικογένεια της εκλιπούσης δεν χάρηκε ιδιαιτέρως
και μετά το τέλος της τελετής έκαναν δριμείες παρατηρήσεις στον ένα εκ των ιερέων για το μήκος της τελετής (μας ταλαιπωρήσατε, έπρεπε να είχαμε πάει στο νεκροταφείο απευθείας κλπ.)
Όπως έχω παρατηρήσει οικογένειες στις οποίες ο ενοριακός των ναός είναι άγνωστος χώρος επιλέγουν για μεν τις νεκρώσιμες ακολουθίες τον ναό του κοιμητηρίου για δε τα μυστήρια γάμου και βαπτίσεως κεντρικούς ναούς με σκάλες ή γραφικά εκκλησάκια σε κτήματα!
ΥΓ Να μην ξεχάσω ότι και κάποια κοιμητήρια
υποχρεώνουν τις οικογένειες να τελέσουν την εξόδιο ακολουθία στο παρεκκλήσιο του κοιμητηρίου, διαφορετικά δεν δέχονται το νεκρό για ταφή. Στην ευρύτερη περιοχή των Αθηνών τα κοιμητήρια αποτελούν εύρωστες " δημοτικές επιχειρήσεις" τα έσοδα των οποίων στηρίζουν τον προϋπολογισμό του δήμου κλπ κλπ κλπ.