Το Τ.Μ.Ε. χαρακτηρίζει "καινοφανές και κακόζηλον" το φαινόμενο να ψάλλονται τα εγκώμια της θεοτόκου(Τ.Μ.Ε. σ. 306-307).
Ωστόσο η φιλολογική έρευνα έχει δώσει νεότερες πληροφορίες. Ο Θ. Δετοράκης στο βιβλίο Βυζαντινή Υμνογραφία, Ηράκλειο 1997 διατυπώνει την εξής ενδιαφέρουσα θέση (σ.214-215): Στον Αθηναϊκό κώδικα 553 περιέχονται τα μακαρώνεια της Θεοτόκου. Το τροπάριο που ο Ιάκωβος Βουλγαρίας χρησιμοποιεί ως πρότυπο δεν είναι το Η ζωή εν τάφω, αλλά ο Θεομητορικός ύμνος Μακαρίζομέν σε. Τούτο κατά τον καθηγητή μπορεί να σημαίνει ότι το πρώτο δείγμα του είδους δεν δημιουργήθηκε για την ταφή του Κυρίου αλλά για την Κοίμησιν της Θεοτόκου. Έτσι αργότερα αναλογικά μακαρώνεια (μεγαλυνάρια) δημιουργήθηκαν για την ταφή του Κυρίου και εισήχθησαν στην ακολουθία του Μ. Σαββάτου. Αν, μεσούντος του 13ου αιώνα, ο Ιάκωβος Βουλγαρίας δεν γνώριζε τα μεγαλυνάρια του Μ. Σαββάτου, πρέπει να δεχτούμε ότι τα μεγαλυνάρια για την ταφή του κυρίου είναι μεταγενέστερα. (Αν τα γνώριζε θα τα χρησιμοποιούσε ως πρότυπα) (σ.215)
Ωστόσο η φιλολογική έρευνα έχει δώσει νεότερες πληροφορίες. Ο Θ. Δετοράκης στο βιβλίο Βυζαντινή Υμνογραφία, Ηράκλειο 1997 διατυπώνει την εξής ενδιαφέρουσα θέση (σ.214-215): Στον Αθηναϊκό κώδικα 553 περιέχονται τα μακαρώνεια της Θεοτόκου. Το τροπάριο που ο Ιάκωβος Βουλγαρίας χρησιμοποιεί ως πρότυπο δεν είναι το Η ζωή εν τάφω, αλλά ο Θεομητορικός ύμνος Μακαρίζομέν σε. Τούτο κατά τον καθηγητή μπορεί να σημαίνει ότι το πρώτο δείγμα του είδους δεν δημιουργήθηκε για την ταφή του Κυρίου αλλά για την Κοίμησιν της Θεοτόκου. Έτσι αργότερα αναλογικά μακαρώνεια (μεγαλυνάρια) δημιουργήθηκαν για την ταφή του Κυρίου και εισήχθησαν στην ακολουθία του Μ. Σαββάτου. Αν, μεσούντος του 13ου αιώνα, ο Ιάκωβος Βουλγαρίας δεν γνώριζε τα μεγαλυνάρια του Μ. Σαββάτου, πρέπει να δεχτούμε ότι τα μεγαλυνάρια για την ταφή του κυρίου είναι μεταγενέστερα. (Αν τα γνώριζε θα τα χρησιμοποιούσε ως πρότυπα) (σ.215)
Last edited: