Τι εννοείς ιδιωτική λειτουργία;
Δε νομίζω πως λαμβάνεται υπόψη η ψαλτική γνώση για τη χειροτονία αλλά ακόμα κι αν ο ιερέας γνωρίζει να ψάλλει δεν είναι υποχρεωμένος και να βοηθήσει. Δεν πληρώνεται για να ψέλνει!
Τα εξοχικά και τα χωριά δεν μπορούν να αποτελούν παράδειγμα διότι εν γνώσει τους οι άνθρωποι πάνε για διακοπές και όχι να εκκλησιαστούν. Λογικό να μην προλαβαίνουν να αναδειχθούν καλοί ψάλτες και το ποιμαντικό πρόβλημα για ένα δεσπότη είναι το να φεύγει ο λαός από τις ενορίες του, όχι το να επανδρωθει ένα αναλόγιο στο τάδε ξωκλήσι.
Κακώς, θα έπρεπε να είναι, αν όχι καλλίφωνοι, τουλάχιστον σχετικοί με το αναλόγιο και να μπορούν έστω να σταθούν μουσικά έως ένα βαθμό. (Όπως γίνεται και στη Ρωσία, ας πούμε. Βασική προ'υ'πόθεση ο ιερέας να είναι καλλίφωνος. Αυτό θα πει συνεργασία μεταξύ ιερέως και ψάλτου. Όχι μόνο πνευματική, αλλά λειτουργική και μουσική.)
Κι έπειτα, αν δεν είχαν κάποιοι ιερείς καθόλου ψάλτη, τι θα έκαναν; Δε θα έλεγαν και τα του ψάλτη;.... Πώς θα ''κυλήσει'' η ακολουθία;...
Η κατάσταση έλλειψης ψαλτών, εκεί θα τον οδηγήσει, θέλει, δε θέλει. Και οφείλει να πράξει το σωστό. Να βοηθήσει τον ψάλτη του.
Γιατί,
ακολουθία χωρίς ψάλτη δε γίνεται.
Και οι ''περικοπές'' στα ψαλτικά και τα αναγνώσματα, που πρότεινε ο Domesticus είναι μια πολύ καλή λύση και επιβάλλονται σε τέτοιες περιπτώσεις όσο περίεργο και αν φαίνεται γιατί ο συνάδελφος πρέπει να βοηθηθεί με κάποιον τρόπο.
Όσο για το τι γίνεται στην επαρχία, συγγνώμη, αλλά δε φαίνεται να ξέρεις τι γίνεται....
Και κάτι τελευταίο.
Όταν ήμουν πιο μικρός (από 12 έως 20-22 χρονών) τα στιχηρά των αίνων του πλ. α' τα λέγαμε ειρμολογικά σύντομα και καμιά φορά, όχι όλα, μόνο τα 6. Ούτε μεσώδια λέγαμε (τις Κυριακές τουλάχιστον)
''Γιατί πάτερ μου;...' ρωτούσα
''Για να μην κουράζεσαι παιδί μου...'' μου απαντούσε...
Αργότερα που μεγάλωσαν οι αντοχές μου, έως σήμερα, όλες οι ακολουθίες γίνονται κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, κατά την τάξη.
Εκτός από μία περίπτωση...
Τα στιχηρά των αίνων του πλ.α'... Τα ψάλλουμε, στιχηραρικά μεν, αλλά παραλείπουμε τα 2 τελευταία, λόγω μεγάλης έκτασης του τελευταίου.....
''Γιατί να μην το πούμε;...'' με ρωτάει
''Για να μην κουράζεσαι πάτερ μου. Δεν είσαι δα και υποχρεωμένος...'' του απάντησα.
(Εχουν περάσει και 30 χρόνια)
Αυτά από μενα και συγγνώμη για την μακρυγορία.