Πώς σχολιάζεις υπάρχουσες μικτές χορωδίες με βάση αυτό που είπες πιό πάνω; Π.χ.
Χορωδία "Ρωμέικο" (διευθ. Γ. Μπιλάλης)
http://www.analogion.com/Maria-Romeiko.wma
Χορωδία Σίμωνα Καρά
http://www.analogion.com/Doxastikon_AugoustouMonarxisantos_B_MelosKassianis_Karas.asx
Χορωδία "Ρωμανός ο Μελωδός" αραβική (διευθ. Ρωμανός Τζιμπράν)
http://www.analogion.com/st-romanos-choir/07 The Second Eothinon Mode II.mp3
Πατριαρχικός χορός (διευθ. Ιακώβου Ναυπλιώτη) (ίσως είναι παιδιά που ακούγονται εδώ)
http://www.analogion.com/Nafpliotis/IakovosNafpliotis061_EpinikiosPl04.mp3
Πατριαρχικοί Χοροί (Στανίτσας-Δανιηλίδης)
http://www.cmkon.net/music/NPsalmos_Patr_Choirs.rm
Επίσης είναι συνηθισμένο (στις ενορίες και ιδιαίτερα στις πανηγύρεις) να συμψάλλουν στην ίδια τονικότητα άντρες και γυναίκες από το εκκλησίασμα π.χ. στο Φώς Ιλαρόν και άλλα π.χ. Χριστός Ανέστη, Απολυτίκια κτλ.
Η ανάμιξη πολύ λεπτών (ευνούχων) και βαριών φωνών
αναφέρεται να χρησιμοποιείται από τα Βυζαντινά χρόνια (από Neil Moran, Singers in Late Byzantine and Slavonic Painting) και μάλιστα αναφέρεται οτι εντυπωσίασε τους Φράγκους που τους άκουγαν τον Οκτώβριο του 1147 και μεταφέρουν τη μαρτυρία.
Πριν απαντήσω στην ερώτηση θα ήθελα να ξεκαθαρίσω αν όλοι αντιλαμβανόμαστε τη διαφορά γενικού ηχοχρώματος μεταξύ αντρικής,γυναικείας και παιδικής φωνής.Επίσης,τη διαφοροποίηση κατ'ανθρωπο (τενόροι,μπάσοι,άλτι,σοπράνοι κτλ.)και κατά λαό (Ελληνες,Αραβες.Κορεάτες κτλ.).
Ο συνδυασμός διαφορετικών φωνών σε κοινό σύνολο με σκοπό την επίτευξη συγκεκριμένου αποτελέσματος προυποθέτει επιλογή και ως εκ τούτου αποκλεισμό ορισμένων φωνών.Δέστε το και στο ψαλτήρι σας :δεν ταιριάζετε φωνητικά με με κάποιον,αλλά αισθάνεστε άνετα με κάποιον άλλον.Τί σημαίνει όμως "δεν ταιριάζω"; Και με ποιό δικαίωμα θα αποκλειστεί κάποιος από μια πράξη προσευχής όπως η υμνωδία;
Νομίζω ότι το ερώτημα έχει απαντηθεί εδώ και 2000 χρόνια :δώστε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ.Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν τί ζητάμε,την κοινή μετοχή όλων στην ψαλμωδία με επιπτώσεις στην αισθητική του ακούσματος ή την αναζήτηση υψηλού μουσικού αποτελέσματος; Νομίζω ότι για το δεύτερο είμαστε όλοι εδώ,αν και θεωρώ πολύ σεβαστό και το πρώτο.
Στο ερώτημα τώρα.Άκουσα τα παραδείγματα που έστειλες και - για μια ακόμα φορά-είδα πως η συνύπαρξη αντρικής-γυναικείας φωνής σε διαφορά οκτάβας δημιουργεί άκουσμα "ξένο",τραγουδιστικό,εξωτερικό αν και πολλές φορές ελκυστικό γιατί προσδίδει πανηγυρική χροιά (όχι πανηγυρίστικη
).
Στα τρία πρώτα η μελωδία δεν εκτείνεται σε βάθος και ύψος τόσο που να φανεί έντονα αυτό που γράφω σε προηγούμενο θέμα μου περι διαφοράς τοποθέτησης βάσης φωνής.Παρ'όλα αυτά η "ζημιά" γίνεται ,χάνεται η ομοφωνία,υπάρχει δυισμός. Στα δύο τελευταία ,όμως, ε, τί να πω; Τα κακόμοιρα τα παιδάκια έχουν ξελαρυγγιαστεί!
(Άκουσμα πραγματικά συγκινητικό γιατί έχει τόλμη και πάθος..)
Αυτή είναι η γνώμη μου.Πάντως δεν θεωρώ ακατόρθωτη τη συνύπαρξη ψη(ι)λής και βαθειάς φωνής τότε ,όμως,και μόνο τότε που οι χροιές θα είναι συμβατές και δεν θα προκαλείται διάσπαση ακούσματος . [Πότε;]