Κωνσταντίνε, Χριστός ανέστη!
Κατ΄αρχάς, ευχαριστούμε για τις συνθέσεις σου, που κατά καιρούς βλέπουν το φως της δημοσιότητας, μέσω του "Ψαλτολογίου". Χρησιμοποιώντας ως "μουσικά δομικά υλικά", κλασσικές θέσεις, εξελίσσεσαι σε σύγχρονο αξιόλογο μελοποιό. Συνέχισε έτσι.
Ως προς την παρούσα εκτέλεση του "Θεοτόκε παρθένε", φιλικά και καλοπροαίρετα θα 'λεγα τα εξής:
1). Η ρυθμική αγωγή, θα πρεπε να είναι πιο σύντομη.
2). Έχοντας κατά νου τις χορωδιακές εκτελέσεις, οι οποίες προσεγγίζουν την τελειότητα, προσπάθησε να ψάλλεις σαν να βρίσκεσαι σε χορωδία. Πιστεύω ότι μ' αυτόν τον τρόπο, θα "πειθαρχήσεις τη φωνή σου και τις αναλύσεις σου" στο "μουσικό καλούπι" του κειμένου, αποφεύγοντας "πολλές αυθαιρεσίες...."
3). Η βάση θα πρέπει να είναι πιο χαμηλή από τις δυνατότητές μας, για πολλούς λόγους.........................
4). Εφαρμόζοντας τα παραπάνω, θεωρώ ότι θα πετύχεις "Εκκλησιαστικό άκουσμα", χωρίς "μουσικές αυθαιρεσίες", τσιρίγματα, "φωνητικά ανοίγματα", καθυστέρηση στο χρόνο κ.τ.λ.