Ο κ. Παρασκευάς Βασιλειάδης ψάλλει στο ναό της Αγίας Τριάδος στο Αγρίνιο. Είναι μαθητής του Άρχοντος πρωτοψάλτου Χαριλάου Ταλιαδώρου. Υπόψιν ότι είναι σχεδόν εβδομήντα [70] ετών. Όμως έχει άφθονο κουράγιο και μεράκι για την ψαλτική τέχνη.
Ο δασκαλος εχει πεσει πολυ σχετικα με το παρελθον που θυμαμαι. Φυσικα και ο αριστερος δεν βοηθα με τα ισοκρατηματα. Αλλα ευχαριστω ρε Νιδα που πηγες και μας ανεβασες αυτες τις ηχογραφησεις. Εισαι τσιφτης.
Ο κ.Παρασκευας εχει μεγαλωσει στον Αγ. Κωνσταντινο, Αγρινιου, απεναντι απο τον Ιερο Ναο, στα προσφυγικα, καποια απο τα οποια διασωζονται μεχρι σημερα. Ο πατερας του ηταν προσφυγας απο τον Ποντο και η μητερα του απο την Σμυρνη, και μεγαλωσε μεσα στις προσφυγογειτονιες του Αγρινιου.
Απο μικρο παιδι ανεβαινε στο αναλογιο του Σ. Σαββινοπουλου, (που ηταν κουμπαρος η ξαδερφος του Χρυσανθου Θεοδοσοπουλου). Ο κ. Σαββινοπουλος που εψαλλε στο Αγρινιο τοτε, τον εβαζε να λεει τον αποστολο απο 9 χρονων. Εκει πηρε και τα πρωτα ακουσματα και μαθηματα, και γι'αυτο και ο κ. Παρασκευας λεει τον Αποστολο κατα το υφος αυτου του πρωτου του διδασκαλου.
Ομως οπως ο ιδιος μου ειπε, οταν αργοτερα πηγε στην Θεσσαλονικη στην Σχολη της Μητροπολεως, του εκανε την μεγαλυτερη εντυπωση ο Ταλιαδωρος (στα νειατα του) ο οποιος ειχε λεει πολυ μπουγιο στην εκτελεση, ανεση, αλλα και την ιδιαιτεροτητα του υφους. Το ποσο επηρεαστηκε, φαινεται απο παλαιες ηχογραφησεις οπου ακουγεται με τον κ. Χαριλαο σαν μια φωνη.
Ο δε Γερασιμος Πρεβεζιανος, οταν ηταν παιδακι, ανεβαινε στο αναλογιο του Βασιλειαδη (τοτε στον Αγ. Γεωργιο Αγρινιου), και ετσι οταν αργοτερα πηγε στον κ. Ταλιαδωρο, σαν φοιτητης στην Θεσσαλονικη, πηγε με συσταση απο τον κ. Παρασκευα (για να παρει τα σωστα ακουσματα). Ο δε Ταλιαδωρος σεβομενος τον παλαιο μαθητη του, τον προσεξε τον Γερασιμο στην σχολη, ωστε να μαθει σωστα. Αργοτερα βεβαια ο κ. Πρεβεζιανος προσπαθησε να διωξει τον κ. Παρασκευα απο την Αγ. Τριαδα και να τοποθετησει στην θεση του καποιον μαθητη του (οπως εκανε και στον τοτε αριστερο του Αγ. Δημητριου), αλλα τελικα η λογικη υπερισχυσε. Οπως λενε οι Κινεζοι «ο μαθητης που τιμα το δασκαλο του, τιμα τον εαυτο του».
Να πουμε και ενα ανεκδοτο με τον κ. Παρασκευα.
Οταν εδινε για πτυχειο, στην επιτροπη βρισκοταν εκτος του Ταλιαδωρου, και ο Καραμανης, ο Θεοδοσοπουλος, ο Παναγιωτιδης και ο Ευθυμιαδης. Ξεκινα λοιπον να λεει το κειμενο, το οποιο ηταν ενα απο τα μεγαλα Ιδιομελα των Κυριακων της Μ. Τεσσαρακοστης . Συνηθως, οι δασκαλοι μετα απο 3-4 μουσικες γραμμες σταματουν το μαθητη, και ρωτανε διαφορες ερωτησεις. Λοιπον, μετα απο δυο σελιδες, κανενας δεν τον ειχε σταματησει, και μεταξυ τους γελουσανε! Ο δε Χρυσανθος μαλιστα σκουντουσε τον Ταλιαδωρο και ελεγε, ‘Λακη, αυτος ειναι ιδιος με σενα’ ...
Τελικα μετα απο λιγο σταματα ο κ. Παρασκευας και λεει, ‘Δασκαλοι, μηπως κουραστηκατε;’
Και απανταει ο Καραμανης, ‘Πες το ρε παιδι μου ολο το μαθημα να το φχαριστηθουμε!!!’
Ετσι το ειπε ολο, και μετα το περας του δωσανε και το πτυχειο.