Για παράδειγμα ενώ θα βρεθούν αρκετοί να πουν ίσως και απέξω το "Τα πάθη τα σεπτά..." σε αργό μέλος, ελάχιστοι όμως είναι αυτοί που μπορούν να ψάλλουν ακόμα και μέσα από μουσικό βιβλίο και με άνεση το αμέσως επόμενο τροπάριο "Των παθών του Κυρίου τα απαρχάς..." σε επίσης αργό μέλος!
Από πού βγαίνει αυτό το συμπέρασμα; Εγώ θα έλεγα ότι, οι περισσότεροι έμπειροι ψάλτες, με την ίδια άνεση θα έψαλαν και το ένα και το άλλο.
Να πούμε ακόμη, ότι παρά τον υπέρμετρο στολισμό υφεσοδιέσεων στο κείμενο, στην εκτέλεση των Βατοπεδινών (σε αντίθεση με την Χορωδία του Αγγελόπουλου λ.χ.) ακούμε ελάχιστη έως καθόλου απόκλιση από την εκτέλεση ενός παραδοσιακού ψάλτη ή χορωδίας. Και καθόλου να μην σημειώνονταν όλες αυτές οι απλές και μονόγραμμες (δίγραμμες και τρίγραμμες δεν έχει ευτυχώς) διέσεις, πάλι το ίδιο κείμενο και την ίδια εκτέλεση θα είχαμε. Ίσα ίσα να
αλλοιώνουμε τα κλασικά κείμενα; Εδώ δεν σας πειράζει;
Όσο για τις αναλύσεις, εκτελούνται λίγο πολύ αυτές που έχει ο Πρίγγος (ή ο Πετρίδης ας πούμε). Το ότι έμαθαν και τις εκτελούν βλέποντας το κλασικό κείμενο, μπράβο τους. Αν δεν είχαμε όμως στα αυτιά μας και στα αναλυτικότερα κείμενα (αυτά που προανέφερα και άλλα), τις συγκεκριμένες αναλύσεις, αυτές θα ψάλαμε; Αυτές θα έλεγαν οι πατέρες της Μονής, αν δεν είχαν ακούσει σε χιλιάδες αγρυπνίες αργά προσόμοια κατά το "Την Σοφίαν και Λόγον", με τις χαρακτηριστικές αγιορείτικες αναλύσεις;
Και εν πάση περιπτώσει, οι αγιορέιτες κάνουν αυτές τις αναλύσεις, οι πατριαρχικοί κατά Στανίτσα κάποιες άλλες λίγο διαφορετικές σε κάποια σημεία, κάποιοι άλλοι κατά Ναυπλιώτη ίσως πιο συντηρητικές. Τι σημαίνει αυτό; Ότι τα μεν είναι σωστά και τα άλλα λιγώτερο;
Επί τέλους, ας σταματήσουν κάποιοι, μέσω "γνωστών σχολών" και με τοιούτα επιχειρήματα, να προσπαθούν να καπηλευτούν την παράδοση. Εξ άλλου, είναι οι τελευταίοι που δικαιούνται να το κάνουν. Τόσο οι πατριαρχικοί, όσο και οι αγιορείτες τους το έχουν ψάλει, σε ήχους κύριους και πλάγιους!
χς