tsak77
Χρῆστος Τσακίρογλου
Ο Φουντούλης, κάνει μία αναφορά στις απαντήσεις σε λειτουργικές απορίες και συγκεκριμμένα στην Νο 416 ως εξής: Πολλές φορές γίνεται λόγος από πολλούς, ότι η Θ.Λειτουργία διαρκεί πολλή ώρα και κουράζονται οι Χριστιανοί. Αν αυτό είναι σοβαρός λόγος, πως θα ήταν δυνατόν και σε πια σημεία θα μπορούσε να γίνει κάποια σύντμηση για να περιορισθεί το μήκος της;Συμφωνω, αλλα ακομα και οι ιερεις νομιζουν οτι σαν το κεντρικο μερος της Κυριακης πρεπει κ' αλλο τοσο να το τραγουδησουν, και οσο αργοτερα το καλυτερο, για να δοσουν διθεν το νοημα περισοτερρο. Πως να αλλαξουν αυτες οι λανθασμενες ιδεες? Θα ασχοληθουν ιερεις και θεολογοι με αυτο το σημαντικο θεμα? Ο Φουντουλης εχει γραψει για αυτο το θεμα καθολου?
Μεταξύ άλλων, ο αείμνηστος Φουντούλης απαντά: Εκείνο όμως που μακρύνει τον χρόνο της διάρκειας της Θ.Λειτουργίας και την κάνει ενδεχομένως κουραστική δεν είναι τόσο το τι λέγεται και ψάλλεται κατ' αυτή, αλλά και το πως λέγεται και πως ψάλλεται. Όσοι είχαν την ευτυχία να λειτουργήσουν ή να λειτουργηθούν στο Άγιον Όρος έχουν άμεση εμπειρία πως λαμπρές λειτουργίες με Τυπικά και Μακαρισμούς, με 4 αναγνώσματα (διπλές περικοπές Αποστόλου και Ευαγγελίου) εκτενή και διπλά πληρωτικά και χωρίς να παραλειφθεί τίποτε από τα προβλεπόμενα από την τάξη, μόλις διαρκούν μια ώρα (χωρίς εννοείται το κήρυγμα, που αναπληρώνεται από τις αναγνώσεις στον όρθρο και στην τράπεζα). Ο ρυθμός όμως της ψαλμωδίας και της απαγγελίας είναι τέτοιος, που όχι μόνο δεν κουράζει, αλλά και κρατά σταθερό ζωντανό και παλόμενο τον διάλογο ιερέως και λαού. Στις ενορίες σε πολύ νεωτέρα αποχή πήρε άλλο δρόμο η ψαλμωδία στη Θεία Λειτουργία, που ασφαλώς δεν είναι παραδοσιακός. Το βάρος δόθηκε στην ψαλμωδία και στην εξεζητημένη μουσική απαγγελία των διακονικών και των ιερατικών εκφωνήσεων.
Κατά την παλαιά τάξη, που τηρείται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και στο Άγιον Όρος, στη Θέια Λειτουργία ψάλλωνται μόνο τα Αντίφωνα, τα απολυτίκια, το τρισάγιο, το Χερουβικό, το Θεομητορικό μεγαλυνάριο, το "Είδομεν το φως" και το "Είη το όνομα Κυρίου...". Και αυτά σύντομα και απλά, εκτός μόνο από το "δύναμις" του τρισάγιου ύμνου, το Χερουβικό και το Κοινωνικό καθώς και το "Αγαπήσω σε Κυριε" στα μεγάλα συλλείτουργα. Και τούτο γιατί είναι καλυπτήριοι ύμνοι, έχουν δηλαδή σκοπό να καλύψουν ορισμένες ιερατικές πράξεις που γίνονται την ώρα εκείνη, όπως η μετάβαση στην καθέδρα, την προπαρασκευή του ιερέως και την προσκομιδή και τη θεία κοινωνία καθώς και των ασπασμό των συλλειτουργών - αντιστοίχως. Οι ιερατικές εκφωνήσεις, τα διακονικά, τα αναγνώσματα και όλες οι άλλες απαντήσεις του λαού λέγονται μεν εμμελώς, αλλά στο λιτό ύφος της απαγγελίας. Όσο πιο κοντά σε αυτό το ύφος βρισκόμαστε τόσο πιο παραδοσιακή και τόσο πιο λειτουργικά και λογικά σωστή είναι η εκτέλεση των ψαλμάτων αυτών της Θείας Λειτουργίας.
Ευτυχώς που ο αείμνηστος δεν αναφέρθηκε σε κανένα "θεϊκό" όνομα Πρωτοψάλτη, ακόμα θα τον έτρεχαν... Τα συμπεράσματα δικά σας.
Last edited: