Το κειμενο του Φιλανθιδη! Αρκετα λιτο και απλο σε σχεση με αλλα του δοξαστικα.
Ορθότερα, η λιτή κ απλή εκδοχή του Δοξαστικού, την οποία δημοσίευσε. Γιατί ο ίδιος ήξερε να γράφει κ να ψάλλει κ (υπερ)αναλυτικά/καλλιφωνικά..
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΑΜΠΡΟΥ;122999 said:Μὴ ξεχνᾶμε ὅτι ἀπὸ τὰ μέσα τοῦ 19ου αἰ. μέχρι τὶς πρῶτες δεκαετίας τοῦ 20οῦ ἠταν τοῦ συρμοῦ ἡ συγγραφὴ (καὶ ψαλμώδηση ἀπὸ πολλοὺς γνωστοὺς καὶ ἄγνωστους συνθέτες μελῶν περίεργων καὶ περίπλοκων. Παράδειγμα ὄχι μόνο διάφορα παπαδικὰ μέλη ἀλλὰ καὶ Ἄξιόν ἐστιν, δοξαστικά, δοξολογίες σύντομες κ.ἄ.. Εὐτυχῶς τὰ περισσότερα δὲν ἔχουν εὐδοκιμήσει, ἐνῶ καὶ ὁ συρμὸς ἔχει ἀλλάξει.
Φανταζομαι σκοπιμα διαλεξε την απλη γραφη.
Με αφορμή την ανάρτηση που έγινε για τον π. Θωμά
και με όλο τον σεβασμό στον υπέροχο αυτόν λευίτη, θα ήθελα να θέσω τον προβληματισμό μου για το μέλος του ανωτέρω ύμνου.
Ο ύμνος αυτός, είναι σε πρώτο ενικό πρόσωπο και αναφέρει όλο το παράπονο του Κυρίου μας για την αχαριστία των ανθρώπων. Λογικό λοιπόν, η μελοποίησή του να θέλει να αναδείξει αυτό το παράπονο, με την επιλογή (σκοπίμως επί τούτου πιστεύω) των γραμμών και θέσεων του πλ. β' ήχου.
Από την στιγμή που κάποιος λοιπόν μερακλής πρωτοψάλτης έβγαλε και το δικό του παράπονο ψάλλοντάς το, συμμετέχοντας φαντάζομαι και στο θείο δράμα, ο ύμνος έγινε δράμα. Και έστω ότι η πρωτοβουλία του έγινε ανεκτή. Αλλά εδώ το πράγμα οδεύει άνευ τροχοπέδης επί το χείρον. Ο ύμνος από παράπονο του Κυρίου μας, έγινε must της Μ. Εβδομάδος μαζί με την "Κασσιανή" και το "Ήδη βάπτεται". Μήπως όλοι μαζί, και κυρίως εσείς, οι πρωτοψάλτες, να βάλουμε ένα χεράκι να διορθώσουμε κάποια "κακώς κείμενα";;;
Τελειώνω με το εξής αστείο:
"Πριν από αρκετά χρόνια (πάνω από 10), αφού τελείωσε ο Πρωτοψάλτης το "Εξέδυσάν με" -με τα γνωστά συγχαρητήρια, χτυπήματα στην πλάτη κλπ κλπ -ξεκίνησα να ψάλλω το "Και νυν... Τον νώτον μου..." κατά τον ίδιο τρόπο, έτσι, από αντίδραση (κατά μία έννοια).
Βγαίνει τρέχοντας ο ιερεύς από την Βόρεια Πύλη και με ένα ύφος που ακόμη δεν το έχω ερμηνεύσει, με διακόπτει και μου λέει: Δεν ψάλλεται έτσι αυτό, ψάλλε το σωστά" !!!
Απλά την άποψή σας θα ήθελα.
Τα παραδείγματα άπειρα ότι το μέλος πια ΔΕΝ ψάλλεται
έτσι όπως θέλει η Παράδοση (απλά κ λιτά). Για σκεφθείτε το γιατί!
Ε ξ έ λ ι ξ η.
Υπάρχει κ η μελισματική/καλλιφωνική εκτέλεση-απόδοση στη ΒΜ..
Εγώ προσωπικά ντρέπομαι να ψάλλω τέτοια μέλη εν ώρα ακολουθίας. Το θεωρώ εξαιρετικά θεατρινίστικο και αταίριαστο. Το ίδιο και για το στιχηρό των αίνων του Γ ήχου "Εις το μνήμα..."
Οι..ξεδιάντροποι Αγιορείτες ψάλλουν παρόλ'αυτά τα αργά Κύριε ελέησον του Π. Φιλανθίδου καθώς και άλλα "περίπλοκα" μαθήματα (βλ. Καλλίφωνο Αηδόνα).
Ἐ καί;
Καὶ μόνο τὸ ἀλαζονικό κείμενο του Φιλανθίδη ποὺ διαβάζω στὸν Β΄ τόμο ...
Οἱ Ἁγιορεῖτες ψάλλουν ὡς κλασικὰ τὰ περιλαμβανόμενα στὴν Καλλίφωνο Ἀηδόνα μέλη, ὅπως καὶ οἱ Πατριαρχικοὶ τὰ περιλαμβανόμενα στὴν συλλογὴ τοῦ Πρωγάκη. Ἀφοῦ αὐτὸ ἠταν τὸ πρῶτο κατ' οὐσίαν συγκεντρωτικὸ βιβλίο μαθημάτων ποὺ κυκλοφόρησε, ἑπόμενο ἦταν νὰ ἐπικρατήσουν καὶ τὰ εἰς αὐτὸ διαλαμβανόμενα μαθήματα. Εἶχα γράψει σὲ προηγούμενο μήνυμά μου γιὰ τὸν συρμὸ τοῦ 19ου αἰ.. Πιστεύω ὅτι τὸ ἔργο καὶ ἡ διδασκαλία τοῦ Νικολάου πρωτοψάλτου Σμύρνης εἶχαν εὐρύτατες προεκτάσεις ἐπὶ δεκαετίες σὲ ὅλο τὸν ἑλληνικὸ χῶρο. Ἀρκετοὶ μάλιστα Μικρασιάτες μοναχοὶ θὰ εἶχαν ἤδη διδαχθεῖ τὰ μουσικὰ πλησίον τοῦ Νικολάου ὴ πλησίον μαθητῶν του. Πιθανότατα δὲ καὶ ὁ ἐκ Σμύρνης λίαν ἐνάρετος καὶ (μουσικο)λογιώτατος ἱδρυτὴς τῆς ἀδελφότητος τῶν Δανιηλαίων ἱερομ. Δανιήλ.Οι..ξεδιάντροποι Αγιορείτες ψάλλουν παρόλ'αυτά τα αργά Κύριε ελέησον του Π. Φιλανθίδου καθώς και άλλα "περίπλοκα" μαθήματα (βλ. Καλλίφωνο Αηδόνα). Και δεν θα ντρέπονταν καθόλου να ψάλλουν
Ἐ καί;
Καὶ μόνο τὸ ἀλαζονικό κείμενο του Φιλανθίδη ποὺ διαβάζω στὸν Β΄ τόμο ...
Οι..ξεδιάντροποι Αγιορείτες ψάλλουν παρόλ'αυτά τα αργά Κύριε ελέησον του Π. Φιλανθίδου καθώς και άλλα "περίπλοκα" μαθήματα (βλ. Καλλίφωνο Αηδόνα). Και δεν θα ντρέπονταν καθόλου να ψάλλουν αυτό το "Επί ξύλου βλέπουσα"...ο δυνάμενος χωρείν, χωρείτω!
Συγνώμη, αλλά ο Πρόλογος ενός βιβλίου δεν..τρώγεται/ψάλλεται..Ελπίζω ο χιρσίζ Πέτρος να ήταν πιο ταπεινό(σχημο)ς και προπάντων "ντροπαλός"..
Δείτε και αυτή τη μελοποίηση, τέλη ΙΘ΄αιώνος, Βασιλείου Γεωργιάδη.